Bij het kansspelen van enkele deelnemers in online casino’s (die opereren onder de ‘sublicentie’ van in Curaçao gevestigde vergunninghouders), wordt door de deelnemers geclaimd dat het gewonnen prijzengeld niet door de casino’s zijn uitbetaald. De vorderingen van de deelnemers zijn aan een stichting (bij cessie) overgedragen die als doel heeft om deelnemers bij te staan bij het incasseren van de prijzengelden die zij uit de deelname aan spelen van online casino’s hebben gewonnen. In een recente uitspraak van het Hof stond de vraag centraal of de vergunninghouder (en dus niet alleen de online casino) kan worden aangesproken voor uitbetaling van het prijzengeld. In deze zaak is het prijzengeld door de stichting gevorderd van (1) de vergunninghouder van kansspelen in Curaçao, (2) de bestuurder van de vergunninghouder en (3) het online casino waar de deelnemers hebben gespeeld.
Bij vonnis van 8 november 2021 heeft het Gerecht bepaald dat het niet mogelijk is om de vordering te verhalen bij de vergunninghouder. De vordering op het online casino is door het Gerecht wel toegewezen. Voor de stichting was het nog geen einde spel en heeft de stichting tegen het vonnis van de rechter in eerste aanleg hoger beroep ingesteld. Het Hof neemt duidelijk een ander standpunt in dan het Gerecht over de aansprakelijkheid van de vergunninghouder, zoals volgt uit de uitspraak van het Hof op 14 maart 2023.
Uit de wet vloeit voort dat de uitbetaling van kansspelen door de vergunninghouder wordt gegarandeerd, aldus het Hof. Het Hof acht hierom dat ook de vergunninghouder aansprakelijk is. Onder artikel 17 van de Landsverordening buitengaatse hazardspelen, zijn voorwaarden opgenomen tot bescherming van spelers die meedoen aan kansspelen bij exploitatie van de vergunning. Volgens het Hof behoort de vergunninghouder de spelers te beschermen die meedoen aan kansspelen en heeft de vergunninghouder in die zin een belangrijke zorgplicht. Door niet te garanderen dat de online casino’s zich houden aan de vergunningsvoorwaarden en door niet te reageren op verzoeken van spelers, houdt de vergunninghouder zich niet aan deze zorgplicht en pleegt de vergunninghouder een onrechtmatige daad jegens de speler. Aansluitend pleegt de vergunninghouder ook een onrechtmatige daad door het profiteren van de wanprestatie van de contractspartners. Het online casino wordt gezien als hulppersoon van de vergunninghouder.
De vordering op de vergunninghouders wordt toegewezen. De vordering tegen de bestuurder van de vergunninghouder wordt afgewezen doordat aan haar onvoldoende ernstig persoonlijk verwijt kan worden gemaakt voor het handelen van het bedrijf. Het Hof vernietigd hiermee de uitspraak van het Gerecht in eerste aanleg.
Het is duidelijk dat de uitspraak zijn omslag heeft gemaakt met de artikelen 6:76 BW juncto 6:162 BW. De aansprakelijk door het plegen van een onrechtmatige daad staat in deze uitspraak centraal, hetgeen gebaseerd is op de aanname dat de online casino te beschouwen zijn als een hulppersoon van de vergunninghouder. De juridische positie van de vergunninghouders ten opzichte van die van de deelnemers heeft een complete andere wending gekregen. Echter staat hier niet vast dat de vergunninghouder per definitie ook aansprakelijk gehouden wordt in het geval de deelnemer zijn prijzengeld niet heeft ontvangen. Het gaat hier immers niet om een absolute waarborg voor bescherming van deelnemers. Wat van de vergunninghouders nu verwacht wordt in het kader van het treffen van de nodige maatregelen is nog onvoldoende belicht in de rechtspraak. Er valt natuurlijk al wat over te zeggen. Maar daar komen wij in een ons volgende artikel op terug.
De uitspraak van de Hoge Raad kunt u op de volgende link vinden:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/#!/details?id=ECLI:NL:OGHACMB:2023:31
De vindplaats van de uitspraak van het Gerecht in eerste aanleg is:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/#!/details?id=ECLI:NL:OGEAC:2021:214